جدول 3-1 :  شکل مصاحبه پیشنهادی بارکلی

 

در میان صحبت با والدین یا افراد بزرگسال دیگر شاید مفید باشد از آنان بخواهیم که مقیاس       « ارزیابی – رفتار » را تکمیل کنند . از این مقیاس ها در درمانگاهها و تحقیقها به میزان گسترده ای استفاده می شود . هر چند بهتر خواهد بود که درباره ی بهبود پایایی ، روایی و همسان کردن آنها تلاشهایی صورت پذیرد . این مقیاس کمکی است تا معلوم شود آیا رفتارهای کودک با ملاک تفاوت دارد یا خیر ، و نیز کمکی است تا از تغییری که به لحاظ درمان حاصل شده است آگاهی حاصل شود .

مقیاس ارزیابی فعالیت « وری – ویس – پیترز » شامل سی و یک پرسش درباره ی هفت موقعیت مختلف است که والدین آنها را پر می کنند . موقعیتها عبارتند از ؛ هنگام صرف غذا ، دیدن برنامه ی تلویزیون ، انجام تکلیف خانه ، بازی ، خواب ،  مکانهای عمومی و مدرسه .

این مقیاس با مقیاسی که کانرز طرح کرده است و احتمالاً بیشترین کاربرد را داشته است ، همبستگی مثبتی نشان می دهد .

مقیاس ارزیابی والدین کانرز براساس عواملی چون بی اختیاری ، تحرک بیش از حد ، مشکلات طرز رفتار ، مشکلات یادگیری ( توجه ) ، مشکلات روان تنی ، و اضطراب امتیازاتی ارائه        می دهد . مقیاس ارزیابی کانرز مخصوص معلمان دارای 39 پرسش است که همان عوامل را منعکس می کند . مقیاس خلاصه شده ی ارزیابی مخصوص معلمان کانرز در ده با مقیاس ارزیابی والدین کانرز مشترک است . مانند سایر مقیاسهای کانرز ، ارزیاب درجه ی هر رفتاری را که کودک نشان می دهد بدین ترتیب درجه بندی می کند .

نبود کامل (0) ، تنها کمی (1) ، کمی زیاد (2) ، خیلی زیاد (3) .